آخرین مطلب سال..(یک سال گذشت)

سام علک... 

دلم زیاد با آخر ها و پایان ها نیست... اما چه کنیم که هر آغازی پایانی دارد .. 

یک سال گذشت...  

یادمه سال ۸۵ بود چند ماهی از سربازی گذشته بود.خیلی سخت میگذشت.. خیلی عذاب بود.. وقتی رفته بودم تو خونه های سازمانی نیروی هوایی خرید کنم.. یه پیرمرد رو دیدم که عصا به دست نشسته رو یه سکوی سیمانی داره ملت رو تماشا میکنه.. 

بهش گفتم حاجی نمیگذره..گفت چی.. 

گفتم ساعت روز دقیقه نمیگذره... اونم که میگذره میسوزه و میگذره.. 

با یه لبخند شیک بهم گفت .جوون میگذره روز میگذره دقیقه و ساعت میگذره عمرت هم میگذره  

یه روز میشینی عین من و همین جواب و به یکی میدی... 

این حرف تو همه گذر ها ملکه ذهن من شده.. الان از اون موضوع خودت حساب کن چقدر میگذره ..همین عید پارسال بود به یکی از دوستام داشتم همین داستان رو تعریف میکردم.. 

یک سال گذشت. با بارهای مثبت .. منفی.. کار های مثبت.. منفی ... 

قهرا و دوستیا.. جنگها و دعواها... مرگها و تولد ها... بیماری ها و شفاها... خلاصه با تمام تضاد ها گذشت..و به روز تفاهم رسید یعنی عید... عید نوروز که همه و همه میشناسنش... وقتی هر یکی از اهل خونه جایی مشغوله این جمعه است که همه خونوادرو دور هم دور یه سفره جمع میکنه... و این عید هست که کل این مملکت رو دور هم جمع میکنه...سر یه سفره... سفره هفت سین که هر سین اون باعث پاکی و هر صدای اون باعث لبخند میشه... تنها روزی که اشک شوق ریخته میشه و برای یک ثانیه همه تب ها یکی میشه... این عید رو به همه تبریک میگم . با هر شکل و قیافه و جا و مکان و هر سطح اجتماعی...و تبریک بخصوص برای اونا که نزدیک نزدیکاشون نیستن...سربازا.. پرستارا.. پلیسا... راهدارا...زندانیها ..بیمارا و ... و... 

مخصوصا بابای خوب دوستم که الان تو کما هستش و به همه پدر مادرا...  

و در آخر به کوچولو های خانواده که بی صبرانه منتظر عید و عیدی هستن...(محمد امین و مبینا) 

آخ که چه حالی میده تبریک گفتن...آخ که چه حالی داد یک سال گذشت و هنوز سالمیم و زنده.. 

آخ که چه حالی میده این روزا و کاش همش آخر سال بمونه... 

آخ که خیابونا چه حالین.. 

سال دیگه یه دفتر بر میدارم و هرچی که میخوام توش مینویسم.. به همش باید برسم... 

اینجا جا داره بلند بگم.. 

مادرم عاشقتم... 

پدرم دوستت دارم... 

عید همتون مبارک...